Voluntarisme en de linkse Paradox

Nog even een aftrappertje van de week gezien ik gisteren niets heb geplaatst in mijn blog.
Hoewel het vandaag Prinsjesdag is wil ik eerst de troonrede nog bekijken en eventueel politiek gekrakeel wat daaruit voorkomt voor ik mijn toetsenbord daar aan waag.
Dus later deze week een Libertarische analyse van de troonrede en de demissionaire grote veranderingen, die ze eigenlijk niet mogen beslissen.

Nu eerst een linkse paradox.

Veel linkse mensen die onbekend zijn met het non-agressie principe en vrijwilligheid die kennis nemen van het Libertarisme bestrijden vaak een punt het meest. Dat punt is dat liefdadigheid voor mensen die niet in hun eigen onderhoudt kunnen voorzien niet zou werken omdat mensen egoïstisch zijn en alles voor zichzelf houden.
Ook een punt is dat mensen niet bereidwillig zijn anderen te helpen die het moeilijk hebben en deze mensen dus in totale armoede laten leven of zelfs laten sterven.



Dat zijn de dingen waar we vroeger tijdens "Maatschappijleer" over moesten lezen en wat ons keer op keer door onze strot geduwd is. Mensen die niet kunnen werken vallen in een gat als de Staat daar niet voor zorgt enz enz. Daarom moet de overheid dit doen volgens vele boeken, linksmenschen en voornamelijk ook organisaties die aan het Dwang/Subsidie infuus liggen.

Hoewel het allemaal heel aannemelijk klinkt voor filosofisch/wetenschappelijk leek, is de werkelijkheid heel anders.

Laten we de problemen in 3 vragen samenvatten.

1: Waarom zou iemand vrijgevig zijn en niet volledig egoïstisch.
2: Hoe kunnen mensen anders geholpen worden, als niet door de staat
3: Hoe om te gaan met mensen die niet kunnen werken.
(bonus vraag) Waarom linkse/socialistische mensen een paradox aanhouden. 


Nu we de vragen hebben gesteld kunnen we aan de slag.
Uitleg 1:
Simpelweg omdat het in mensen zit om vrijgevig te zijn.
Kent u de verhalen van de oorlog nog? Nou bij mijn generatie is die niet meer weg te denken voor de mensen die hun grootouders nog gekend hebben.
Mensen hadden in de oorlog werkelijk niets, de binnenlandse economie lag op zijn gat en voor zover ik de overleveringen van mijn grootouders mag geloven was het meer jatten als kopen in die tijd.

Toch hielpen mensen elkaar in de meest hopeloze omstandigheden waarin ze zelf nauwelijks iets te eten hadden, zo werd in Brabant (ken alleen van mijn eigen deel van het land het verhaal) bij menig gezin een koe geslacht en verdeeld over de buurt," want marietje het't al zu moeilijk te hoalen mee al die jong ". Ook werd er vlees gehaald in de slachttijd, waarvoor menig mens met verknipte autobanden op de fiets naar Gelderland moest waar ze boeren kende in bijvoorbeeld Wijchen, zoals mijn grootvader, om daar vlees te halen als klein jongetje.
Ook was er een meisje in de wijk waar mijn overgrootmoeder voor zorgde omdat die verwaarloosd werd door de ouders.
Niet omdat ze er zelf wat mee op schoot financieel gezien, maar simpelweg omdat het aangenaam is iets goeds voor iemand te doen.

Dit gedrag zien we altijd in mensen terug, omdat het mens eigen is om anderen te helpen en de wetenschap onderbouwd dit ook.
Link, link, link ook werd dit bevestigd in het programma de Nationale IQ test 2009, maar de naam van deze vrouwelijke wetenschapper is mij ontgaan.
Het blijkt dus dat wanneer men iemand anders helpt of een ander een fijn gevoel kan bezorgen hij/zij hierin deelt doordat het " beloningscentrum" in de hersenen, wat tevens ook reageert op lekker eten of andere leuke dingen, je endorfine geeft wanneer je het doet.
Hoewel de links spreken van " Altruïsme" , wat het niet is omdat de kern ervan is dat het jou goed laat voelen als je het doet en dit de waarde is die je er uit haalt,  is het wereldwijd een bekend onderzoek geworden in de menselijke psyche. Daarbij krijgen wij een slecht gevoel wanneer wij iemand zien die lijdt en bestaat er dus een natuurlijke drang in de mens om te helpen of " goed"  te doen.
Meest voor de hand liggende situaties zouden zijn, je stopt en helpt iemand die een auto ongeluk heeft gehad, Geeft een euro aan een zwerver of eten, helpt een bekende met advies of zelfs aan wat werk als hij/zij in de put zit.
Dit doen we niet alleen voor die persoon maar wetenschappelijk onderbouwd, omdat het ons evengoed een fijn gevoel geeft.
Iemand helpen heeft zelfs misschien ook een stukje voldoening in de egoïstische zin zoals , " ik heb hem toch maar mooi geholpen".  Iets waar men trots op is en emotionele waarde aan zichzelf toekent, deze trots heeft natuurlijk zijn emotionele waarde. Ook speelt de gedachte mee, " zou ik geholpen willen worden als ik in zijn situatie zou verkeren"  en zo breng je dus medeleven in het spel waardoor de meeste mensen overstag gaan om een goede daad te doen.

De ene mens is menslievender als anderen, zoals alle morele vraagstukken zijn deze subjectief aan je eigen levenservaringen. Maar het overgrote deel van de mensen zal helpen in nood, zelfs zonder voor de hand liggende redenen.

Dat is wat er zich ook afspeelt in de meest hopeloze situaties als een oorlog en waarom mensen elkaar helpen in het algemeen.


Uitleg 2:
Zoals je in uitleg 1 al kan lezen heeft de mens het altijd in zich om  zichzelf te belonen door goed te doen aan een ander, zowel chemisch in de hersenen als een vorm van egoïstische emotionele waarde.
Dus waarom zouden we in hemelsnaam mensen gaan dwingen dit te doen, dus altruïsme afdwingen door een Staat?
Als de huidige geschiedenis iets heeft geleerd dan is het wel dat de verzorgingsstaat de grootste boosdoener is in het verstoren van een natuurlijk proces.
Hoewel de intentie in de eerste instantie goedwillend schijnt te zijn, is er geen enkele rekening mee gehouden wat de consequenties zijn als je het af gaat dwingen door Staatsmiddelen.
" Vuile parasieten" , " uitvreters" , " Vuile profiteurs" en nog veel meer smakeloze benamingen passeren de revue als mensen die enorme belasting druk ervaren het hebben over werkeloze mensen.

Door een systeem in het leven te roepen wat onder dwang geld afdwingt en het vervolgens geeft aan de mensen die daar behoefte aan hebben , tevens ook de mensen die gewoon gratis geld willen en werkelijk profiteren, is dit natuurlijk mechanisme verstoord. I.p.v. medeleven keren mensen in zichzelf en verkillen voor de mensen die werkelijk  hulp nodig hebben, " ik betaal me al blauw aan belasting voor die profiteurs, laat ze werken verdomme" Is een veel uitgesproken zin op ieder feestje of familie aangelegenheid tegenwoordig en ze hebben inderdaad gelijk.

Het is heel makkelijk te vergelijken met een zwerver die om hulp vraagt en een zwerver die een groot mes onder je keel houdt. In het eerste geval zullen veel mensen hem willen helpen, in het 2e geval zouden ze hem liever een pak slaag verkopen zo niet uit deze sterfelijke wereld helpen. Hoe het precies komt dat vrijgevigheid en liefdadigheid zo pervers zijn geworden door de dwang die de Staat uitoefent om een natuurlijk fenomeen na te bootsen weet ik niet.
Ik ben geen hersendeskundige noch een wetenschapper, maar dat het verstoord is met de verzorgingsstaat is meer dan duidelijk.
Een bezoek aan het bejaarde tehuis is al genoeg, praat eens met de oudjes hoe mensen vroeger met elkaar omgingen en je merkt dat het heel anders is geworden.
Nu mensen voortaan zeggen, " laat de Staat dat maar opknappen" ,  is dit een fatale klap geworden voor een van de goede dingen in de mens, het vermogen tot medeleven.

Dus waarom zouden we het de Staat überhaupt vragen, als onderlinge vrijwillige liefdadigheid effectiever is en persoonlijker is dan een moloch van een verzorgingsstaat die zo pervers is dat zelfs mensen die simpelweg willen profiteren op andermans centen deze mogelijkheid krijgen.

Uitleg 3:
Eigenlijk behoeft dit weinig uitleg meer na de eerste 2 vragen te hebben beantwoord.
Vraagt u zich die zelfde vraag eens af.
Wat zou u doen als uw naaste buren een groot gezin hebben en de broodwinner raakt ziek of incapabel om te werken? Persoonlijk zou ik deze mensen helpen door middelen te bieden zodat ze kunnen eten en drinken.
En misschien ook wel geld lenen/geven, hier staat wel tegenover echter dat dit vrijwillig gebeurt en niet dat een Minister in pak hem geld schenkt zonder dat de persoon zelfs weet waar het vandaan komt en het als vanzelfsprekend gaat zien dat hij dit krijgt. Daarbij zijn er nu ook tal van vrijwilligers aan het werk die mensen in moeilijke situaties helpen.
Zonder ervoor betaald te krijgen maar simpelweg omdat zij vinden dat zij dit moeten doen werken er duizenden vrijwilligers in tal van organisaties om andere mensen te helpen juist in deze omstandigheden.
Hoewel ze vaak opereren onder subsidie, ben ik er van overtuigd dat wanneer mensen weten dat de staat dit niet meer doet en zij de vruchten van hun arbeid volledig mogen genieten, er meer donaties komen.
Al zou eerst de schade in de mentaliteit van mensen aangebracht door de (goede) intenties van de Linkse heilstaat eerst hersteld moeten worden, dat proces zou nog eens een zware taak kunnen worden.
Maar alleen al het feit dat die mensen bestaan, en dat het in mensen zit dit werk te doen bewijst al het gelijk van Voluntarisme. 


En nu de BONUS!

Linkse partijen zoals Groenlinks en de PVDA, maar ook de VVD en D66 zijn van mening dat mensen elkaar niet vanzelfsprekend helpen en dat " Goodwill" of " Voluntarisme"  niet werkt.
Voor hen heb ik maar een ding te zeggen.
As je dat werkelijk gelooft, waarom zouden mensen dan op u stemmen, immers laten ze dan het gedrag zien wat u zegt te overbruggen. Ze gaan uit vrije wil naar de stembus om te stemmen op een partij die het goed voor zegt te hebben met de arme, dus waarom zouden ze bij het ontbreken van die Staat niet de meest efficiente manier steunen om deze mensen op persoonlijk en vrijwillig vlak te helpen?
De behoefte om het te doen bestaat.
Bestaat die niet dan hebben linkse/socialistische partijen ook geen bestaansrecht in een (schijn) democratie.


Wederom een effect van de perversiteit van onze verzorgingsstaat, de megalomane manier waarin het zich presenteert als de grote redder, terwijl een beetje meer onderzoek laat zien dat het een superman is die niet de boeven, maar de vrije mensen in elkaar beukt.